16 września 2013 - 'Wszystko co się zdarza, ma swój sens.'

Dzień jak co dzień. Jesienny i chłodny. Zapowiadający coraz bliższe nadejście oczekiwanej pory roku. Lato zaczynało powoli się kończyć. A tym samym wiele pracowników wracało ze swoich wakacji. Tego też dnia do biura Agranowicza i Ivanova napłynęły pisma o przybyciu kilku praktykantów. Jedni załatwiani z góry, drudzy przeszli przez szkolenia. Tego dnia, mieli stawić się na omówioną godzinę. Ten dzień nadszedł także dla Igora.
Mężczyzna chcąc zacząć pracę w nowym miejscu, zgłosił się na szklenie które przeszedł bez problemów. Zdał egzaminy bardzo pozytywnie. Nie było mowy o tym, żeby nie mógł dostać tej pracy. Czekało go jeszcze zaliczenie praktyki i pokazanie, że potrafi sobie poradzić z najgorszymi więźniami. Dostał więc przydzielenie do bloku Os. Skazańców najgorszych z najgorszych, jak to mawiają. Tych, których czeka droga do piekła - kara śmierci.
Dnia tego ubrany w garnitur, pojechał swoim samochodem pod sam budynek Więzienia. Zaparkował na parkingu i udał do wnętrza budynku. Zjawił się krótko przed czasem, choć zawsze zjawia się punktualnie. Nigdy nie spóźnia. Tam zaś został zaprowadzony do wspólnego pokoju nadzorców dostając przydzielony mundur oraz szafkę na przebranie oraz ekwipunek, bardzo dobrze mu znany.
Kiedy przedstawiono mu nazwisko osoby odpowiedzialnej za blok, w jakim ma przejść praktykę, kącik ust uniósł się mu ku górze. Bardzo ciekawy był reakcji znajomego ze szkoły. Jednak nigdy by nie przypuszczał, że Agranowicz zechce kiedykolwiek pracować w takim miejscu. Ciekawe co go do tego skłoniło. Pokierowano go jakim korytarzem ma się udać i jakiego pokoju szukać. Dokumenty powinny być na miejscu, więc wystarczyło się tylko tam zjawić. Stanął więc, poprawił swój krawat i zapukał, a później nacisnął klamkę i wszedł do środka.
- Dzień dobry. Miałem dzisiaj stawić się w sprawie praktyki.
Rzekł ze spokojem w głosie, spojrzenie zatrzymując na znanej mu personie.

Wypełniał dokumenty jak zwykle zasypany robotą papierkową. Ten okres roku był najgorszy bo zazwyczaj wtedy zakład organizował nabór nowych klawiszy więc i pracy przybywało, nie tylko papierkowej. Raz po raz spoglądał na zegarek sprawdzając ile czasu mu zostało do przyjścia nowego praktykanta. Nazwisko mężczyzny już gdy pierwszy raz je zobaczył wydało mu się znajome, a po zapoznaniu się z jego aktami już wiedział z kim na do czynienia. Igor Belanov. Kto by pomyślał, że ten chłopak tu wyląduje. Poznał go na studiach, ale nigdy nie byli ze sobą blisko. Z tego co pamiętał to Tagir był z nim w lepszej komitywie. Był zadowolony, że w końcu trafił mu się ktoś z doświadczeniem i odpowiednimi predyspozycjami. Najchętniej odrzucałby większość składanych podań o pracę na bloku os, ale braki w kadrze zmuszały do pewnych ustępstw oraz późniejszego wysiłku by zrobić z tych miernot dobrych strażników. Słysząc pukanie uniósł głowę.
- Wejść – powiedział odrywając się od papierów.
- Patrzcie kogo tu przywiało, witaj Igorze – powiedział z lekkim uśmiechem, ale bardziej przyjaznym niż cynicznym. Omiótł jego sylwetkę spojrzeniem i podniósł się. Uścisnął mu rękę oraz wskazał krzesło stojące naprzeciwko biurka.
- Praktyki odbędziesz pod moim okiem, jeśli się nadajesz zostaniesz zatrudniony na stały etat – wyjaśnił. Nie brał go pod swoje „skrzydła” dlatego, że się znali. Po prostu resztę praktykantów wepchnął innym nadzorcom ze swojego bloku więc nie bardzo miał wybór, a że chciał go przetestować osobiście było już sprawą drugorzędną.
- Jakieś pytania?

Czekając z nowymi praktykantami na wyczytanie nazwisk osoby, która zostanie im przydzielona do oprowadzenia i kontroli praktyki, nie zdziwił się jakoś iż jemu tylko jako jedynemu, przydzielono Agranowicza. Nazwisko bardzo znane, ale mogło być nawet zbieżnością. Jednak tylko jednego Agranowicza znał i tylko jego miał na myśli.
Na zezwolenie wejścia, przekroczył próg i zamknął za sobą drzwi, witając i przedstawiając powód przybycia. Widząc za biurkiem tego Uriego, uśmiechnął się podchodząc bliżej.
- Ciebie też miło widzieć Uri. - Przywitał i podał mu dłoń, którą uścisnął. A następnie zajął wolne krzesło na przeciw jego biurka. Uri jak to Uri. Zawsze przechodził do sedna sprawy.
- Twierdzisz że mogę się nie nadawać? W sumie to zdziwił mnie trochę fakt, że tutaj pracujesz. Co Cię do tego skłoniło?
Jak na razie pozostawił na boku sprawy ze swoją praktyką i przyszłą pracą w tym miejscu, przechodząc na razie do koleżeńskich spraw. Dawno się nie widzieli odkąd Uri zrezygnował z poprzedniej pracy i odkąd obydwoje skończyli szkołę. Największy kontakt Igor miał z Tagirem, a przez niego dowiadywał się kilku ciekawych sytuacji z życia Uriego. Pytania Igora można potraktować także jako odpowiedź na pytanie Uriego. A tych z trochę zapewne było.