Gustav 'Stav' Nazarov.

Imię i Nazwisko: Gustav Nazarov

Ksywa: Stav.

Wiek: 26 (ur. 08.08.1987 r.)


Charakter: Niełatwo jest opisać skomplikowaną osobowość Nazarov’a, gdyż zazwyczaj działa niezwykle nieprzewidywalnie. W jego przypadku nie istnieją żadne schematy i zwyczajnie można spodziewać się po nim wszystkiego. Patrząc na niego można określić go, jako spokojnego, zrównoważonego mężczyznę, jednak pozory mogą być zabójczo mylące. Zatem jakim cudem spełnia się w roli Nadzorcy więziennego? Otóż sprawa jest bardzo prosta, ilekroć ktoś próbuje go sprowokować, zostaje w niedelikatny sposób sprowadzony do parteru, zanim jeszcze zdąży przekroczyć niewidzialną granicę, której żaden osadzony nie chciałby przekroczyć. Jego zdolność do skrzętnego ukrywania emocji i odczuć daje mu kolosalną przewagę, gdyż może interweniować bez najmniejszego ostrzeżenia. Nie dyskutuje i nie słucha tłumaczeń. Zasady są zasadami i tylko wybrani mogą je nagiąć bez konsekwencji. Chłodny i wyniosły, w pełni oddany swoim obowiązkom, jednak natura egoisty i wrodzona inteligencja pozwalają mu na to, by oddzielić kodeks służbowy od tego, co rzeczywiście ma sens. Często działa według własnej logiki, niejednokrotnie łamiąc zasady, jakich zobowiązał się przestrzegać. Robi to tak dyskretnie, że niemożliwym dla organów rządzących jest zarejestrowanie faktu, że subtelnie ich oszukuje. Wszystko oczywiście w granicach rozsądku, nie robi nic, co mogłoby narazić jego posadę. W pełni wykorzystuje swoją pozycję na stanowisku ‘klawisza’. Raczej nie jest typem zabawowego człowieka, co nie oznacza, że nie lubi pożartować, a ma bardzo specyficzne poczucie humoru.
Jednak ma też swoją ciemną stronę, którą lepiej pozostawić w jej naturalnym zacienionym środowisku, kryjącym się w głębi jego czeznącego od braku emocji ciała. Stav, jak zwykli na niego mówić ludzie, nie jest osobą, która łatwo sprowokować, jednak nie można zaprzeczyć, że ma silne zapędy sadystyczne. Jeśli robi komuś krzywdę to dla własnej przyjemności i satysfakcji, a jeśli nie ma powodu to ‘Dajcie mi człowieka, a paragraf się znajdzie’ – jak głosi stare i jakże trafne, komunistyczne powiedzenie. Ktoś z brakiem instynktu samozachowawczego powinien mieć na tyle rozumu, by przynajmniej próbować żyć z Nazarov’em w dobrych relacjach, co na dłuższą metę jest bardzo opłacalne, dla obu stron. Chętnie przyjmuje wszelkiego rodzaju wyrazy wdzięczności i jest bardzo ugodowy, jeśli ktoś odpowiednio i racjonalnie przedstawi mu swój cel, motyw, powód… Lub przekona go do tego w inny, schlebiający mu sposób.


Wygląd: Stav to przystojny, wysoki (198 cm wzrostu) mężczyzna o smukłej sylwetce. Doskonale wie jak użyć swojego ciała, jako niezawodnej i śmiercionośnej broni. Zna kilka sztuk walki, ale nigdy nie poświęcił się jednej. Uważa, że wytrenowanie tylko niektórych technik poszczególnych stylów pozwala w pełni wykorzystać możliwości ludzkiego ciała. Jest niesamowicie sprawny fizycznie, co łatwo wywnioskować, gdy zdecyduje się odsłonić skrawek swojej sylwetki. Długie, ciemne włosy ze względów czysto praktycznych związuje tylko, gdy wyrusza na obchód. W innych wypadkach luźno opadają na plecy i sięgają niemalże do pasa, a grzywka przysłania jego alabastrową twarz o ostrych rysach. Wydatne kości policzkowe i perfekcyjnie uwidoczniona linia żuchwy nadają jego przystojnej twarzy drapieżności. Wrażenie to potęgują oczy, które spod ciemnych rzęs błyszczą jasnozielonymi tęczówkami. Ładnie wykrojone usta często wykrzywia ironiczny uśmieszek, który pojawia się mimowolnie i nieświadomie. W obu uszach nosi kolczyki, a poza zakładem karnym również obrączkę na kciuku prawej dłoni. Jest to symbol przynależności do pewnej organizacji, z której odszedł dawno temu.
W godzinach pracy ubiera przepisowy mundur, który nosi z dumą, jednak po fajrancie woli założyć zwykły T-shirt, a na niego mocno już wysłużoną, powycieraną i ponabijaną lekko przyrdzewiałymi ćwiekami ramoneskę, pamiętającą czasy jego młodzieńczych lat. Dolną część garderoby stanowią skórzane, ciasno opinające jego długie, zgrabne nogi spodnie oraz wysokie za kostkę, ciężkie buty zdobione klamrami.
Znakami szczególnymi mogą być blizny pokrywające jego całe ciało, ale to skazy, których nie eksponuje praktycznie nigdy. Kolejnym piętnem zwracającym uwagę jest tatuaż pod lewym okiem – raczej tragiczna pamiątka z przeszłości.

Typ: Seme.

Grupa: Nadzorcy.

Stanowisko: Nadzorca bloku Os. – Dobry, ale sprawiedliwy kolega.


Dodatkowe info:
• Urodził się w Petersburgu, gdzie przez kilkanaście lat mieszkał z rodzicami i młodszym bratem Eugeniy’em.
• Pasjonuje się bronią palną i strzelectwem. Kilka razy w tygodniu uczęszcza na zakładową strzelnicę, by potrenować i się odprężyć. Jak twierdzi, strzelanie do tarcz pomaga mu nie działać impulsywnie w pracy i zapomnieć o niektórych zdarzeniach z przeszłości.
• Ma motocykl, który kupił za pierwsze ‘zarobione’ w mafii pieniądze.
• Pomimo, że nie narzeka na brak funduszy, wynajmuje małą kawalerkę w powojennej kamienicy. Nie przeszkadza mu mieszkanie w slumsach, a jest to swego rodzaju kryjówka przed ‘przeszłością’.
• Tatuaż pod okiem to pamiątka i symbol przynależności do mafii. Nie ukrywa go, gdyż doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że w tej części Rosji nikt nie ma pojęcia o tak gównianej organizacji i jej sposobie znakowania członków.
• Pomimo, że nadal ma sadystyczne zapędy, nie jest już człowiekiem z przeszłości. Wciąż jest brutalny i agresywny, ale potrafi w 100% kontrolować swoje działania i jeśli by zabił to w pełni świadomy swojego czynu. Nie można zaprzeczyć, że jest chory psychicznie, ale wszystko toczy się wewnątrz jego umysłu i przez wyważony styl bycia wydaje się być normalnym facetem.
• Nigdy nie był w żadnym związku, gdyż nie lubi się angażować. Zdarzały się przelotne znajomości i była nawet kobieta, z którą mieszkał, jednak nie uznawał tego za nic ponad relacje łóżkowe.
• Podziwia piękno jakkolwiek by nie wyglądało. W jego oczach pięknem jest na przykład strach w oczach ludzi lub okaleczone ciała. Ma specyficzne poczucie estetyki.


Krótka biografia Pochodzi z inteligenckiej rodziny. Ojciec wykładał algebrę na Uniwersytecie, matka zaś była bibliotekarką. Wychowywał się w warunkach niesprzyjających jakiejkolwiek patologii społecznej. Miał wszystko, czego potrzebował, a może nawet więcej niż potrzebował. Jedyne, na co narzekał to to, że rodzice zupełnie nie poświęcali mu czasu. Uczęszczał do dobrego liceum, był wzorowym uczniem i należał do szkolnego kółka strzeleckiego. Broń od zawsze była jego hobby. Nigdy nie miał zbyt wielu przyjaciół, bo - jak twierdzi – nie potrzebował ich. Był wyśmiewany, gdyż wszyscy uważali, że jest dziwny. Może i słusznie, ponieważ nie krył się ze swoimi zainteresowaniami. W czasach liceum często fantazjował o zabójstwach i sadystycznych orgiach, o których otwarcie opowiadał znajomym. Jako nastolatek zaczął realizować swoje pragnienia na zwierzętach, ale wkrótce przestało go to satysfakcjonować. Jego pierwszą ofiarą był młody mężczyzna, którego zabił w ciemnej uliczce, godząc go nożem 23 razy. Kolejne morderstwa przyszły lawinowo. Policji nigdy nie udało się go dopaść, gdyż swoje zbrodnie aranżował bardzo przemyślanie. Nie działał pod wpływem emocji, tylko wszystko misternie planował. Działał nieregularnie, a ofiary zabijał na wiele sposobów, nie powtórzyły się dwa razy te same obrażenia. Jest niesamowicie inteligentny i ma zdolność długoterminowego planowania. Był zabójcą doskonałym, nie zostawiał śladów. Nie oszczędził nawet rodziców, którym odpłacił się za kilkanaście lat ignorowania jego potrzeb emocjonalnych.
Zdecydował się wstąpić do organizacji przestępczej, by połączyć to, co kochał z zarabianiem na życie, ale wkrótce okazało się to największym błędem w jego życiu i do tej pory żałuje decyzji, która do teraz nosi opłakane skutki. Stav opuścił mafię dwa lata temu, jednak nadal jest związany z organizacją ze względu na młodszego brata, który podzielił jego wybór i wybrał przestępczą ścieżkę kariery. Celem Nazarov’a jest wyswobodzenie Eugeniy’a z kajdan gangu, który przetrzymuje go tam, jako przynętę na starszego z braci. Przyjechał do Sol – Ilecka, by odbić się od dna, więc przeszedł odpowiednie szkolenia i korzystając z tego, że mafia i mroczna przeszłość odbiła krwawe piętno jedynie w jego psychice, pozostawiając kartotekę czystą, zaczął pracę jako nadzorca. Tu czuje się swoiście bezpieczny i może powoli planować odbicie brata z niewoli. Cała ta sytuacja uświadomiła mu wiele rzeczy, na przykład to, że zaangażowanie nie zawsze się opłaca. Po dawnym Gustavie nie ma już śladu, gdyż poza zamiłowaniem do ostrzejszego karcenia ‘podopiecznych’ nie można mu zarzucić absolutnie niczego. Ma cel, który wyraźniej zarysował mu priorytety, jakimi powinien kierować się na swojej drodze. Pomimo silnej presji i braku wyrzutów sumienia, wzorowo wykonuje swoje obowiązki… Prawie wzorowo.


"Ambient Posession"

Akcept.